İTO'nun yayımladığı araştırma raporu, genç işsizliği ve eğitime erişim sorunlarının çarpıcı boyutlarını ortaya koydu. Rapora göre, "ne eğitimde ne istihdamda" olmayan (NEET - Not in Employment, Education or Training) gençlerin oranı OECD ülkelerinde ortalama yüzde 13 iken, Türkiye'de bu oran yüzde 28'e kadar yükseliyor. Bu durum, Türkiye'nin genç nüfus potansiyelini tam olarak değerlendiremediğini gösteriyor.

İstanbul'da Durum Daha Da Ciddi

Türkiye genelindeki bu yüksek oranın yanı sıra, İstanbul gibi büyük bir metropolde de benzer bir sorun yaşanıyor. İstanbul'da NEET gençlerin oranı yüzde 18,6 olarak belirlendi. Kentin 15-24 yaş aralığındaki genç nüfusunun 2,3 milyona ulaştığı göz önüne alındığında, bu oran yaklaşık 400 bin gencin hem okumadığını hem de çalışmadığını ortaya koyuyor.

Raporun en dikkat çekici bulgularından biri ise, hiçbir resmi okulu tamamlamayan gençler arasında bu durumun çok daha yaygın olması. NEET grubundaki her 10 gençten 7'si, herhangi bir eğitim almazken aynı zamanda istihdamda da yer almıyor.

Sorunun Nedenleri ve Çözüm Önerileri

İTO raporuna göre, gençlerin karşılaştığı bu zorluğun aşılabilmesi için kapsamlı sosyal destek programları şart. Ayrıca, mevcut eğitim ve istihdam politikalarının da acilen yeniden ele alınması gerektiği vurgulandı. Araştırmada, gençlerin NEET statüsünde kalmasına yol açan temel nedenler şöyle sıralandı:

• Mesleki ve Teknik Programların Yetersizliği: Gençlerin işgücü piyasasının ihtiyaç duyduğu becerileri edinmelerine olanak tanıyan mesleki ve teknik eğitim programlarının yetersiz kalması.
• İşgücü Piyasası İhtiyaçları: İşgücü piyasasının gençlerin beklentilerini ve becerilerini karşılayacak yeterli istihdam alanı sunmaması.
• Eğitime Erişimin Önündeki Engeller: Ekonomik ve sosyal nedenlerle gençlerin eğitime devam edememesi.
• Motivasyon Eksikliği: Uzun süreli işsizlik ve eğitimden uzak kalma durumunun gençlerde motivasyon eksikliği yaratması.

Rapor, bu durumun hem bireysel hem de toplumsal kalkınma üzerindeki olumsuz etkilerine dikkat çekerek, kapsamlı ve çok boyutlu politikaların geliştirilmesinin önemini vurguluyor.