Sinemaya Veda, Sessizce Gelen Bir Selamla

Çoklu organ yetmezliği sonucu hayatını kaybeden Sırrı Süreyya Önder, ardında yalnızca siyasi bir miras değil, sanata duyduğu tutkuyla çekilmiş son bir film de bıraktı: Celal’in Treni. Gökalp Yamen’in yönetmenliğini üstlendiği ve aynı zamanda ilk uzun metrajı olan bu film, Önder’in mizah dolu yorumları ve sahne enerjisiyle sinema dünyasına sessiz ama anlamlı bir not düştü.

Celal’in Treni, bir sinema tutkunu köylü gencin, imkânsızlıklar içinde film çekme hayalini ve sesini dünyaya duyurma arzusunu anlatıyor. Bu yapım, yalnızca bir senaryonun peşinden giden bir genci değil, kendi hikâyesini anlatmaya cesaret eden her insanın yolculuğunu temsil ediyor. Ve Önder’in bu projedeki varlığı, hikâyeye yalnızca bir oyuncu değil, ruh da katıyor.

Bir Fragman, Bir Vedanın Fragmanı

Filmin fragmanı, kısa süre önce YouTube’da yayınlandı. Ancak bu fragman, yalnızca bir tanıtım değil artık; bir vedanın yankısı. Sırrı Süreyya Önder’in son kez kamera karşısına geçtiği sahneler, hem izleyicide duygusal bir iz bırakıyor hem de onun çok yönlü kimliğini ölümsüzleştiriyor.

Senaryosu Gökalp Yamen ve Seyit Ali Çelik imzalı, yapımcılığını Zafer Kaya’nın üstlendiği film, uluslararası festivallerde başarı elde etti. Ama en büyük başarısı, onu izleyenlerin yüreğine dokunabilmek olacak. Ve bu dokunuş, Önder’in ardından kalan en samimi veda cümlesi olabilir.